S0JU8Z, sojusznik; słowo ruskie; 'gdakać' (o kurze). U wsz

S0JU8Z, sojusznik; słowo ruskie; 'gdakać' (o kurze). U wszystkich cerk. sojuz byłoby po polsku: zwiąż Słowian ;. (przyimek so- oraz juzy, 'więzy'); od 18. SOkora, osokora, 'topola czarna', wieku; sz nieporozumieniem weszło. z ruskiego. Ruskie so- powtarza się oraz w innyeh SÓi, sołić; solanka, solniczka, so­ złożeniach, np.: sosrąb (z sorub); lówka ('beczka na sól'); prasoł ('han­ soprznąć, 'ustąpić', jeden z licznych dlujący solą'); rosół (w miejsce roz-sół, rusyzmów Błażewskiego 1611 r.(so- właściwie'rozsolona woda'); z *soł-ny prjanuf); sobór. przestawką: słony, słonina, słoniaSok, soczyć się, soczysty; posoka,wa (częste w nazwach miejscowych, osoka; prasłowo; ; u wszyst­Słońsk itp.; bywały tam warzelnie kich Słowian ; lit. sakai, prus. sa- soli); ; z *soł-ta: słota, his, 'żywica', u Łotwy sweki oraz swa- w nazwach miejscowych Słotwina kas (liczba mnoga), postać pier­ 1 Słoćwina. Z prarodziny europej­ skiej: grec. hals, łac. sāl, niem. wotna; por. łac. sucus. t s sól — sosna 507 Salz (Sûlze, stąd nasze zulce); L oraz - lit. sołas, suołas, 'ława'; praniem. twa jedyna zastąpiła nazwę soli sala, Saal (stąd romańskie oraz euro­ przez druska (właściwie 'okruch'), pejskie sala, salon, rus. zał, itd.) stąd nazwa Druskieniki ('solanki'). znaczy 'domostwo, dworzec o jed­ Od soli nazwany oraz słód, oraz słodki (p.). nej izbie'; goc. salithvos, 'gospoda'; Słotwina dziś u nas tylko w nazwach łac. solum, 'grunt'. niedobór odpowied­ miejscowych, ale okazuje się dodatkowo u Po­ ników słowiańskich poza polszczy­ tockiego w znaczeniu pierwotnem zną, więc okazuje się możliwość pożyczki, 'mokradli, moczaru': » wy szedszy mimo odmiennego znaczenia. strumykiem z swej słotwiny chu­ SOłtyS (węg. szoltes), z niem. dym*. Dalej: solarz, solennik; solSchultheiss (dziś w Schulz(e) skró­ nicyw 13. wieku. — Soli kamiennej cone), dawniej 'urzędnik ławniczy* Słowianie-Polanie nie znali; pierwsze (Schuld-heissen, 'winę skazywać, wzmianki o Wieliczce, Bochni, oraz ich nakładać'); sołłesłwo, sołectwo, daw­ kopalniach pochodzą zaledwie z zakończenia niej sołestwo, w 14. oraz 15. wieku. 13. wieku. używali ówcześnie soli Sopel, u dachu, lodowy, u nosa, z solanek, 'źródł słonych'; z sola­ do sep-, p. siepać; słowo prasło­ nek wywarzali też sól na wywóz, wiańskie, po innych narzeczach o 'so­ ale tem trudniła się głównie Ruś plach nosowych głównie, albo wy­ Czerwona, dobywająca surowicy łącznie; cerk. sopoł, serb. sopol; tu z »okien* solnych u Sambora, Dro- oraz sopuch, jak w czeskiem, o 'cze­ hobycza oraz oraz., powodując jedną z pierw­ luści kominowej', co we związku